با وجود نقش مهم و حیاتی منیزیوم برای سلامتی انسان و تاثیرات فراوان این ماده معدنی در فعل و انفعالات متابولیسمی‌و گردش خون و قلب، از یک سو جامعه در حد کافی نسبت به این نقش و اهمیت آگاه نیست و از طرف دیگر پزشکان نیز به این موضوع  به دلایل مختلف توجه خاصی ندارند.
در حالیکه علوم پزشکی و تغذیه تاکنون کمبود منیزیوم را امری نادر تلقی می‌کرد اما برخی معاینات و مطالعات نشان می‌دهند که فقر منیزیوم در بدن و یا حتی کمبود آن اغلب به درستی تشخیص داده نمی‌شود.
از دیدگاه کارشناسان اندازه گیری میزان منیزیوم بدن در اکثر کشورها حتی کشورهای غربی اغلب به دلیل هزینه آن انجام نمی‌شود و بسیاری از موارد فقر منیزیوم همچنان پنهان می‌مانند.
از آنجا که کمبود منیزیوم نشانه‌های بسیار متنوعی دارد، پزشکان اغلب علل دیگری غیر از کمبود منیزیوم برای ناراحتی‌های افراد تشخیص می‌دهند.
این در حالیست که پنهان ماندن کمبود منیزیوم، می‌تواند باعث ناراحتی‌های زیادی از جمله ضعف راندمان و توانایی کار، دردسرهای میگرنی، درد قلب، گرفتگی ماهیچه پا و انگشت شصت پا و ناحیه شکم شود.
منیزیوم همچنین ترمزی در برابر استرس محسوب می‌شود که در جامعه مدرن امروز گسترش یافته است. از آنجا که سلول‌های بدن از طریق هورمون‌های استرس، منیزیوم بیشتری مصرف می‌کنند، مقدار کافی این ماده معدنی به ویژه هنگام استرس مهم است.
امروزه متاسفانه عموم جامعه بندرت می‌داند که با وجود تمام تنوع غذایی حتی در کشورهای پیشرفته (در آلمان یک دهم جمعیت)، کمبود منیزیوم همچنان وجود دارد.
پزشکان نیز تا مدت زیادی اهمیت واقعی منیزیوم را نمی‌دانستند اما امروز مشخص است که کمبود این ماده معدنی می‌تواند باعث ناراحتی‌ها و بیماری‌های مختلفی شود.
مهمتر اینکه ورود مقدار کافی منیزیوم در بدن، برای سیستم قلب و گردش خون مفید است و آن را محافظت می‌کند اما کمبود این ماده معدنی، وضعیت قلب را به مخاطره می‌اندازد و متاسفانه این مهم بندرت مورد توجه قرار می‌گیرد.
بخاطر افزایش و شدت بیماری‌های قلبی، میزان کافی منیزیوم در بدن برای ماهیچه قلب و در نتیجه بهبود فعالیت و به ویژه راندمان آن مهم است. منیزیوم، قلب، ماهیچه‌ها و اعصاب را تقویت می‌کند و جزو مهمترین مواد معدنی برای بدن انسان است و به عنوان نمونه منیزیوم سولفات موسوم به "نمک تلخ" از مدت‌ها قبل به عنوان مسهل و کاهش گرفتگی در عضلات استفاده می‌شود.
منیزیوم در آب، گیاهان و حیوانات پیدا می‌شود و بدن یک انسان 70 کیلوگرمی‌حدود 21 تا 28 گرم مینزیوم دارد. هر چند که مقدار این ماده معدنی در مقایسه با دیگر مواد غذایی در بدن اندک است اما منیزیوم در کنار پتاسیم بیشترین مواد معدنی در سلول‌های بدن هستند. حدود 60 درصد از منیزیوم در اسکلت انسان ذخیره است و در صورت نیاز می‌تواند سریعا آزاد شده و مورد استفاده بدن قرار گیرد. منیزیوم برای رشد سالم استخوان‌ها و دندان‌ها نیز بسیار مهم است.
40 درصد از منیزیوم بدن در ماهیچه‌های قلب و اسکلت بدن هستند و صرفا حدود یک درصد از منیزیوم در کبد و مایعات بدن به عنوان نمونه خون پیدا می‌شود. منیزیوم در فعالیت 300 آنزیم در بدن دخالت دارد و در متابولیسم کربوهیدرات‌ها، آلبومین‌ها و چربی‌ها و همچنین تقسیم سلولی نقش مهمی‌ ایفاء می‌کند.
منیزیوم یک نقش کلیدی در عملکرد سالم گردش خون و قلب دارد و در همکاری و هماهنگی سلول‌های عصبی و ماهیچه‌ای دخالت دارد و بدین ترتیب برای تمام سیستم عصبی مهم است و به عنوان نمونه تحریک و تهیج و برانگیختگی اعصاب و ماهیچه‌ها را محدود می‌کند. از آنجا که منیزیوم در روده کوچک جذب می‌شود، جذب آن از طریق کلیسم بشدت بهبود می‌یابد.